به پروسه پوشاندن سطح محصولات با فلز یا آلیاژهای خاص(عمدتا براق) به صورت لایه ای نازک و به منظور افزایش زیبایی، استحکام محصول در برابر خوردگی اکسایش و یا ضربه و فشار گفته میشود.
– تاریخچه آبکاری
صنعت آبکاری اولین بار در دهه ۶۰ و خودروسازی آمریکا برای کیفیت دادن به رنگ محصولات مورد استفاده قرار گرفت اما به دلیل کمبود امکاناتی کافی در آن زمان این کار بسیار سخت بود و با چالش های متعددی روبه رو شد که این صنعت را برای مدتی به فراموشی سپرد.
افزایش وزن خودرو ها در آن زمان باعث افزایش استفاده از سوخت های فسیلی می‌شد که علاوه بر هزینه های متعدد به آلودگی نیز قوت میداد بنابراين خودرو ساز های اروپا به فکر ساختن خودروهایی با وزن کمتر و در نتیجه میزان مصرف انرژی کمتر کردند که منجر به ساخت بخش هایی از خودرو به شکل پلاستیک شد.
پلاستیک ها هم قیمت مناسبی داشتند و هم به کاهش وزن خودرو کمک میکردند اما چالش اساسی بعدی کاهش مشتری ها به دلیل ظاهر نامناسب این خودرو ها بود.
همین مشکل سبب شد تا اولین آبکاری روی پلاستیک ها صورت بگیرد و رنگ قطعات پلاستیکی با بدنه فلزی همرنگ شدند.
اما این پروسه بسیار سخت تر از آنچه نشان میدهد است.
محبوب ترین فلزات برای امر آبکاری نیکل، کروم، پالادیوم، طلا، نقره، مس و قلع هستند.
در اکثر صنایع امر آبکاری به جهت زیبایی و تزئینات بیشتر بخشیدن مورد استفاده واقع میشود.
آبکاری به چند روش تقسیم میشود…
-آبکاری الکتروشیمیایی
که مورد استفاده ترین نوع آبکاری است و در آن مواد با تغییرات شیمیایی آبکاری می‌شوند و غالبا هزینه بالایی دارد.
-آبکاری الکتریکی
که به وسیله ماشین ها و ابزارات مخصوص انجام میشود و از ظرافت و حساسیت بیشتری برخوردار است.
-آبکاری تحت خلاء
که ضخامت لایه در این روش بسیار نازک است اما لایه به صورت کامل سطح محصول را میپوشاند و رنگ آن در مقابل ضربه های شدید دائم و ثابت است.
-و آخرین روش آبکاری لیزری
این روش در محصولات پلاستیکی و پلیمری بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد به نوعی روش نوینی محسوب میشود. از این روش برای افزایش جلا و زیبایی به محصولات استفاده میشود.
این روش از بین بقیه روش ها قیمت بیشتری دارد.
